Boodschap van de gebiedsleiding
Ouderling Joaquim J. Moreira, Portugal
Gebiedszeventiger
‘Ieder die gelooft dat Jezus de Christus is, is uit God geboren; en ieder die Hem liefheeft Die geboren deed worden, heeft ook lief wie uit Hem geboren is.’[1]
Uit God geboren worden, is een unieke, persoonlijke en onvergetelijke ervaring die ons in staat stelt de moeilijkheden van het leven het hoofd te bieden.
We zullen nooit onze eerste ontmoeting met de zendelingen vergeten, omdat we toen onze eerste geestelijke ervaring hadden die tot de ontwikkeling van ons getuigenis leidde.
Op zulke sublieme momenten lijkt het alsof ons ‘sluimerende stof’[2] tot leven gewekt wordt. We voelen ‘de levensadem in [onze] neusgaten’[3] en zijn wedergeboren.
Dat heeft ook Telma Silva, een vijftienjarig meisje uit de wijk Seixal in de ring Setúbal (Portugal), meegemaakt. Hoewel ze geen lid van de kerk was, woonde ze het ochtendseminarie bij. Ze ontwikkelde dankzij de liefde van de leden het verlangen om zich te laten dopen.
Op zekere dag nodigden de leiders van de ring Setúbal de jongeren uit om in april 2016 mee op tempelreis naar de Madridtempel te gaan.
Telma was verdrietig omdat ze niet met haar seminarieklas naar de tempel kon. Ze was immers geen lid van de kerk. En dus besloot ze om haar geloof in Jezus Christus te oefenen en zich te laten dopen. Maar dat was voor haar niet voldoende. Aangezien ze naar de tempel ging, wilde ze ook namen van haar voorouders vinden zodat ze zich voor hen kon laten dopen.
Telma was niet alleen wedergeboren. Door het seminarie had ze geleerd dat ze iets voor haar familieleden kon betekenen door de namen van haar voorouders naar de tempel mee te nemen, zodat zij die heerlijke geestelijke ervaring van de wedergeboorte konden krijgen.
‘Hieraan weten wij dat wij de kinderen van God liefhebben, wanneer wij God liefhebben en Zijn geboden bewaren.’[4] We tonen onze liefde voor God ook door al zijn kinderen lief te hebben: zij die op aarde leven, zij die nog geboren moeten worden en zij die overleden zijn.
Een van de beste manieren om naastenliefde te tonen, is iets voor iemand doen wat hij niet voor zichzelf kan.
De meest sublieme liefdedaad ooit was het zoenoffer van onze Heiland Jezus Christus. Zijn verzoening bracht de vergeving van onze zonden teweeg, iets wat we niet voor onszelf konden doen.
Zo kunnen ook onze voorouders niet naar God terugkeren zonder de heilsverordeningen te ontvangen.
Onze voorouders verkeren in een heel bijzondere situatie: ‘Na onze dood gaat onze geest naar de geestenwereld. Onze persoonlijkheid of onze drang naar goed of kwaad wordt door de dood niet veranderd. […] In de geestenwereld wordt het evangelie gepredikt aan hen die het evangelie niet hebben nageleefd of niet de kans hebben gehad om het op aarde aan te nemen.’[5]
De profeet Obadja heeft geprofeteerd dat er ‘verlossers [op] de berg Sion’[6] zullen zijn. Wij zijn die verlossers als we het heil aanbieden aan hen die het willen, maar het zelf niet kunnen krijgen.
Een van de zegeningen die we kunnen ontvangen door het werk voor onze voorouders te doen, is naastenliefde. Het is immers een daad van sublieme liefde en de mensen kunnen, ‘tenzij zij naastenliefde bezitten, de plaats die Gij in de woningen van uw Vader hebt bereid, niet beërven.’[7]
‘Heb voor alles vurige liefde voor elkaar, want de liefde zal een menigte van zonden bedekken.’[8]
Het is een geweldige zegening dat we zulke liefde kunnen ontwikkelen voor mensen die we niet persoonlijk kennen, maar die om ons heen zijn als we hulp nodig hebben. Ze zijn als beschermengelen die voor ons bidden, zich om ons bekommeren en willen dat we ons best doen.
Mogen we anderen liefhebben, dienen en tot zegen zijn en zij zullen ons liefde geven, dienen en tot zegen zijn.
In de naam van Jezus Christus.
Amen.
[1] 1 Johannes 5:1
[2] LV 138:17
[3] Genesis 2:7
[4] 1 Johannes 5:2
[5] Predik mijn evangelie, 53
[6] Obadja 1:21
[7] Ether 12:34
[8] 1 Petrus 4:8