Op 8 november 2014 is er sinds lange tijd een zustersconferentie georganiseerd voor alle zusters in het Nederlandstalige gebied van België en Nederland. Er waren ruim 350 zusters op deze bijzondere dag aanwezig in het kerkgebouw van Zoetermeer en ze kwamen uit alle vier de ringen die in dit gebied gevestigd zijn. Het thema van de conferentie was “Verheug u, gij dochter van Sion…” en alle liederen en toespraken waren hierop gebaseerd. Ook het liefdadigheidsproject, de kunst tentoonstelling met kunst door de zusters zelf gemaakt en meegebracht, en de heerlijke cupcake versnapering gaf reden tot verheuging!
Eigenlijk was de sfeer voor de conferentie al gezet toen de prachtige klanken van het koor voor aanvang van de dienst het gekwebbel van de zusters deed verstommen.
Na het openingslied en het openingsgebed was zr. Omozokpia de eerste spreekster en ze sprak over de levensreis die we maken. Hoe dankbaar ze was dat onze eerste ouders Adam en Eva het gebod van de Heer om zich te vermenigvuldigen hadden opgevolgd en wij allen deze reis konden maken. Hoe belangrijk het is onze keuzevrijheid te gebruiken en de raad op te volgen van Pres. Uchtdorf om geestelijke oriëntatiepunten te hebben om onze reis in vreugde te kunnen volbrengen.
Ze werd gevolgd door Pres. Boom van de ring Antwerpen die aanhaalde dat een moeder zei hoe belangrijk het is altijd “alles te zeggen wat we moeten zeggen” tegen onze kinderen. Dit naar aanleiding van het onverwachts overlijden van haar nog zo jonge dochter in de voorgaande week. Hij spoorde ons aan ons door God gegeven cadeau, namelijk de gave van de Heilige Geest, in dankbaarheid te gebruiken en niet te vergeten dat een vrouw die altijd bidt, de geboden houdt, luistert naar de influistering en dan doet van grote invloed is.
Na het muzikale intermezzo van het koor kwam zr. Van Wermeskerken aan het woord en zij vertelde over de terugkeer van de wolf in Yellowstone-park en hoe deze relatief kleine verandering enorme gevolgen had voor het hele eco-syteem. Soms lijkt het alsof onze dagelijkse beslommeringen niet belangrijk zijn maar vaak zijn het de kleine dingen die grote dingen tot stand brengen. Ze zei dat we ons niet bewust zijn dat we door iets kleins te doen voor een ander, een glimlach of een liefdevolle blik schenken, soms al een wonder teweeg kunnen brengen.
Br. De Jonge uit de ring Rotterdam sprak over de zwakheden die de Heer ons geeft en dat Hij ons op die manier leert om tot Hem te komen. God leert ons op die manier nederig te worden en mensen te vragen die ons met hun talenten kunnen versterken en helpen. Dus Hij maakt ons geen “Super-woman” maar nederig net als Mozes die hij niet het vermogen gaf om goed te spreken maar daar zijn broeder Aaron voor aanstelde.
Na het tussenlied gezamenlijk te hebben gezongen ging de dienst verder met Zr. Mooij uit de ring Apeldoorn. Zij vertelde dat de Heer ons liefheeft ongeacht in welke situatie we soms verkeren. En dat als we soms wel eens denken dat ie ons is vergeten we moeten denken aan wat er in Leer en Verbonden 95:1 staat dat ook dan onze hemelse Vader ons heeft liefgehad. Zij werd gevolgd door br. Kempenaers die het had over dat hij zich soms wel eens een roepende in de woestijn voelde als hij zijn rose bril niet meer op had maar dat de schriften onze Liahona kunnen zijn en wanneer we positief zijn we onze leermomenten kunnen zien. En dan wanneer we zelf zijn opgebouwd we andere roependen in de zandbak een helpende hand kunnen bieden.
Na een prachtige vertolking van het lied “Alles wat adem heeft” sprak zr. Oddens uit de ring Den Haag over waarheid die je ontdekt en die je niet kan maken. Ook over de stralende krans van onstoffelijke wijsheid die de oudere vrouw kan omringen en dat als ze de Heilige Geest tot leidraad neemt ze nooit als saai, stoffig of suf bestempeld zal worden maar vreugde kan uitstralen.
Het getuigenis van zr. Den Hollander was zeer opbouwend en bevestigde de woorden die al waren gesproken dat het evangelie ons vreugde kan brengen.
Als slotspreker gaf br. Oddens ons de raad om dicht bij de Heer te blijven en ons hart voor Hem te openen. Hij spoorde ons aan de liefde van God toe te laten in ons leven. Zo naar onszelf te kijken als Hij dat doet en niet te kritisch te zijn zodat we met Zijn liefde datgene kunnen bereiken waarvoor we zijn voorbestemd. Hij beschreef de invloed van de meest bijzondere vrouwen in zijn leven en uitte zijn dankbaarheid voor hen en drukte ons op het hart onszelf te blijven zien als uniek kind van God met een goddelijk geboorterecht.
Na het passende slotlied ‘Gij zijt groot’ en het slotgebed was het bijzonder leuk om vriendschapsbanden aan te kunnen halen en om zusters die we soms al jaren niet meer hadden gezien te begroeten. Kortom, ‘wij dochters’ hebben ons verheugt deze dag!