Het gebeurt niet alle dagen dat de algemene ZHV-presidente van de kerk een devotional in ons eigen streek komt geven. Daarom kon de donkere, stormachtige herfstlucht vele zusters niet tegenhouden om naar Brussel te rijden. De warme begroetingen waren dan ook een sterk contrast met de kille plensbuien buiten.
Zuster Amy Arts zette direct de juiste toon door de prachtige lofzang ‘Where can I turn for peace’ te zingen.
Zuster Bingham gaf eerst het woord aan haar man die getuigde hoe de opdracht van engelen aan vrouwen gegeven is. Hij maakte de aanwezigen er door middel van een na-oorlogs verhaal attent op dat er een tijd komt (met kerst of later) waar er van ieder verwacht wordt dat ze geven.
Zuster Bingham besprak vooral het waarom van onze uitdagingen. Iedereen krijgt te maken met uitdagingen om te leren, te groeien en te stretchen. Ook Christus ontving aanvankelijk geen volheid, maar vorderde van genade op genade (L&V 93:13). We startten onze lessen in het voorbestaan en ze gaan hier verder.
Door een gesprekje met een mama en haar tienerdochter bevestigde zuster Bingham dat de hoop die alle ouders hebben is, dat hun kinderen eens terugkeren naar hun Hemelse Ouders.
We groeien door onze moeilijkheden. We zijn allemaal verschillend en daarom moeten we allemaal iets anders leren. Als we naar anderen kijken dan denken we wel eens dat zij alles meehebben in hun leven, maar ook die mensen ondervinden moeilijkheden. Elk gezin heeft zijn uitdagingen. Als je denkt dat een gezin perfect is, dan ken je het niet goed genoeg.
Zuster Bingham benadrukte dat we vreugde moeten vinden in de reis, ook al is die vol uitdagingen. We moeten naar schoonheid zoeken in en ondanks onze moeilijkheden. Sommige beproevingen zijn kort van duur, anderen duren een leven lang. Jezus Christus is de bron van alle genezing.
Zuster Binham vertelde dat ze voor ze naar Europa vertrok naar de Salt Lake tempel ging om inspiratie te ontvangen over de boodschap die ze hier zou brengen. Ze moest denken aan Psalm 27: de eerste en de laatste vers.
1. ‘De Heer is mijn licht en mijn heil, voor wie zou ik vrezen?’
14. ‘Wacht op de Here, wees sterk, uw hart zij onversaagd; ja wacht op de Here.’
Zuster Bingham wist dat ze ons de opdracht moest brengen dat we leren uit onze moeilijkheden.
Wàt krijgen we als we onze moeilijkheden goed doorstaan? Het eeuwige leven! Maar onderweg moeten we goddelijke eigenschappen ontwikkelen en moeten we onze keuzevrijheid juist gebruiken. Door onze beproevingen leren we zelfredzaamheid en leren we onze sterktes kennen.
Zuster Bingham toonde haar hand en telde op de vijf vingers: geloof – bekering – doop – gave van de Heilige Geest – volharden tot het einde. Door onze moeilijkheden krijgen we de kracht om te volharden tot het einde. Naastenliefde, de reine liefde van Christus, is het antwoord op alle oneerlijkheden van het leven. Naastenliefde is anderen zien zoals God hen ziet, we zijn allemaal zusters van elkaar en dienen elkaar te helpen.
Hoe voelen we vrede in ons hart? Door de eenvoudige dingen te doen zoals bidden; je kan heel de dag praten met je Hemelse Vader, Hij luistert altijd, Doe elke dag schriftstudie. Als we de Heer willen horen, zal Hij komen. We voelen vrede als we anderen dienen; we dienen, ook als het niet goed uitkomt, we voelen vrede door de tempel te bezoeken. We krijgen inspiratie door de vergaderingen bij te wonen.
Na haar getuigenis konden we luisteren naar elder Sabin. Hij zei dat we hier op aarde zijn om de beloftes waar te maken die we sloten in het voorbestaan. Hij waarschuwde dat het leven zo vlug gaat en liet ons twee van zijn lievelingsverzen horen: ‘Wees geduldig in benauwingen, want gij zult er vele hebben; maar verdraag ze, want zie, Ik ben met u’ (L&V 24:8) en ‘Het is volbracht!’ (Joh. 19: 30). Jezus Christus zei pas dat zijn taak volbracht was toen Hij de zaligheid voor iedereen mogelijk maakte.
Elder Sabin vertelde een verhaal over een werkloze man die in de crisisjaren een job zocht bij een telegrafiebedrijf. Er waren heel veel sollicitanten. De man vroeg zich af of hij wel een kans had op de job. Toen hoorde hij een getik. Na enkele seconden stond hij recht en liep recht naar het bureel van de directeur. Hij werd binnengelaten en even later werd aangekondigd dat iedereen naar huis mocht, want de job was ingenomen. De andere sollicitanten waren boos, die man had zelfs zijn beurt niet afgewacht. Iedereen stond verstomd van het antwoord: het getik was een morsecode: ‘Als je de job wil, moet je nu naar het bureau komen.’ Alleen de man had het gehoord. Wij moeten ook luisteren naar Gods hulp, zo kunnen we Thuis geraken.
Om de zusters aan te moedigen haalde elder Sabin de schrifttekst aan die Joseph Smith uitte toen hij in de gevangenis van Liberty zat, een heel moeilijke periode in zijn leven:
‘…laten wij blijmoedig alle dingen doen die binnen ons vermogen liggen, en mogen wij dan met het volste vertrouwen stilhouden om het heil Gods te zien, en in afwachting van de openbaring van zijn arm’ (L&V 123: 17)
Soms vragen we ons af of we ons wel op het juiste pad bevinden, het is immers zo steil. Wel, van een steil pad krijg je spieren! Elder Sabin sloot af met te zeggen dat we engelen zijn als we ons licht laten schijnen, als we elkaar versterken en als we luisteren.
Die avond reden vele zusters door de donkere stormachtige lucht naar huis, verlicht door de gedachte dat ze engelen zijn met een opdracht en met de moed om te leren uit al hun beproevingen.