Ouderling Ulisses Soares en zijn vrouw, Rosana, hebben deze week voor het eerst weer een bezoek aan Portugal gebracht sinds ze twintig jaar geleden het zendingsgebied Porto (Portugal) presideerden. Tijdens hun bezoek van vier dagen konden ze herinneringen ophalen, de 45.000 heiligen der laatste dagen in het land dienen, en hun band met het land van hun voorouders versterken.
‘Ik heb altijd gedroomd van de dag waarop ik hier zou terugkeren en me net zo zou voelen als toen ik zendingspresident was’, zei ouderling Soares, die uit Brazilië komt. ‘Maar nu is het nog veel beter. Ik kan niet omschrijven hoe het is om de eenheid onder de leden hier, in de kerk, en onder de kerkleiders te zien.’
‘Ik voel me hier thuis’, voegde zuster Soares daaraan toe. ‘Het is geweldig om hier weer te zijn omdat ik Portugees bloed heb.’
Ouderling en zuster Soares begonnen in de zomer van 2000 aan hun zending. Hun drie kinderen waren toen 13, 9 en 5. Ze zeggen dat het gezin wonderen heeft meegemaakt. Hun kinderen kregen vrienden, liefde en familie.
‘Het was zo fijn dat onze kinderen goed met de mensen hier overweg konden’, zei zuster Soares. ‘Ze vonden het leuk om hier te zijn, ze waren dol op de mensen, de kinderen, de school en de kinderen in de kerk. Het was geweldig.’
En ouderling Soares kwam meer over zijn Portugese afkomst te weten.
Op een dag, nadat hij tijdens een districtsconferentie in Coimbra (de stad waar een van zijn grootvaders was geboren) over zijn afkomst had gesproken, vroeg een genealogieliefhebber naar de naam van zijn grootvader. Een paar maanden later gaf deze man de toekomstige apostel honderden namen van zijn voorouders die tussen 1600 en 1800 hadden geleefd. De namen kwamen uit documenten die in Brazilië niet beschikbaar waren.
Na dit onverwachte geschenk, zo vertelde ouderling Soares, namen de Portugese heiligen deze namen mee naar het huis des Heren in Madrid (Spanje). Daar hebben toegewijde kerkleden, namens deze honderden mensen, deelgenomen aan de heilige ceremonies waardoor families volgens De Kerk van Jezus Christus voor eeuwig verenigd kunnen zijn.
Hieruit blijkt, zei de apostel, dat de Portugese mensen een groot hart hebben.
‘Ze willen elkaar helpen en steunen’, zei hij. ‘Deze man kwam bij mij zonder verzoek, hij wilde alleen door zijn familiehistorisch werk zijn liefde met mij delen. […] Dat was een van de grote wonderen die we in dit land hebben meegemaakt.’
Ouderling Soares zei dat zijn grootouders hun Portugese tradities met zich meebrachten toen ze naar Brazilië emigreerden. Een van die tradities was vaak samenkomen met de familie, bij elke gelegenheid.
‘Het was prachtig om te zien hoe mijn grootouders zelfs buiten hun eigen land hun cultuur van elkaar omarmen en steunen behielden’, zei ouderling Soares. ‘Ze creëerden hun eigen landje hier in Brazilië. En zo ben ik grootgebracht. Zo ben ik opgevoed door mijn ouders, die mij dat stukje van de cultuur van mijn grootouders hebben bijgebracht.’
De ouders van ouderling Soares werden in 1965 lid van De Kerk van Jezus Christus, toen hij 6 was. Als zijn grootouders niet naar Brazilië waren verhuisd, was ouderling Soares waarschijnlijk pas in 1975, toen de kerk in Portugal werd gevestigd, met de kerk in aanraking gekomen.
Ouderling Soares is zijn grootouders aan moederskant, die een ander christelijk geloof aanhingen, dankbaar dat zij zijn moeder zo hebben grootgebracht dat ze een gelovig hart had, waardoor ze voorbereid was om een heilige der laatste dagen te worden.
‘En nu ben ik hier, in dit prachtige land waar mijn grootvader is geboren, om mijn getuigenis van het evangelie van Jezus Christus aan deze geweldige mensen te geven’, zei hij.
Tijdens dit betekenisvolle bezoek hebben ouderling en zuster Soares, samen met andere kerkleiders, het hart van veel heiligen der laatste dagen en vrienden van het geloof geraakt tijdens speciale bijeenkomsten met jonge alleenstaanden en zendelingen.
‘We zijn hier verbonden met onze familiegeschiedenis; onze grootouders aan beide kanten, van mij en van mijn vrouw, waren Portugees’, legde ouderling Soares uit aan een groep jonge mensen. In een geest van wereldwijde eenheid zei ouderling Soares glimlachend: ‘Jullie kunnen nu zeggen dat een van de apostelen van Jezus Christus Portugees is, want ik heb drie jaar geleden mijn Portugees staatsburgerschap ontvangen. Dus nu ben ik echt Portugees.’
Tijdens een slotbijeenkomst die werd uitgezonden naar kerkgemeenten in het hele land en naar de eilandstaat Kaapverdië, zei ouderling Soares: ‘Hoe is het, met al onze bezigheden, met alle moeilijkheden, met alle aanvallen van de tegenstander, mogelijk om dit allemaal te overleven, onze moeilijkheden te overwinnen en gelukkig te zijn? Broeders en zusters, de Heiland nodigt ons uit om ons hart tot Hem te wenden. Dat is de weg naar geluk in dit leven. ’
Ouderling en zuster Soares zeiden dat ze geraakt werden door het warme welkom dat ze ontvingen en verheugd waren over de kracht en het geloof dat ze bij hun Portugese broeders en zusters zagen.
‘[We] bidden altijd dat het evangelie overal op deze aarde komt’, zei zuster Soares. ‘Ik bid altijd dat het alle delen van Portugal bereikt, zodat alle mensen hetzelfde voorrecht als wij kunnen hebben om de pracht van het evangelie te horen en voelen. We hebben een tempel in Portugal en dat is een van de grootste zegeningen die we kunnen krijgen.’