Het is in deze zeer moeilijke tijden van vitaal belang dat we in geloof voorwaarts gaan, als we de beproevingen, verleidingen en uitdagingen die op ons pad komen willen doorstaan en uiteindelijk naar onze hemelse Vader willen terugkeren.[i]
De Heiland is een volmaakt voorbeeld van in geloof voorwaarts gaan. Toen de enorme omvang van de verzoening op Hem neerkwam, riep Hij tot zijn Vader: ‘Vader, als U wilt, neem deze drinkbeker van Mij weg; maar laat niet Mijn wil, maar de Uwe geschieden.’ Zijn hemelse Vader zond Hem daarop ‘een engel uit de hemel, die Hem versterkte’.[ii]
Hoewel de Zoon van God door het volle gewicht van het lijden geestelijk en lichamelijk gekweld werd en van de pijn sidderde,[iii] deinsde Jezus voor deze taak niet terug en koos er niet voor om het vereiste werk uit te stellen, tot een minimum te beperken of zich er zelfs helemaal aan te onttrekken. Nee, Hij deed precies het tegenovergestelde. ‘Hij bad des te vuriger. En Hij zweette grote druppels bloed, die op de aarde neervielen.’[iv]
Als wij op die manier zoals Christus willen geloven, is het vaak zo dat we tijdens onze beproeving vurig om kracht moeten smeken.[v] Door dit proces leren we onze wil met die van God te verzoenen,[vi] Christus als onze helper mee te nemen en Hem te vertrouwen dat alles op zijn tijdschema in orde zal komen.
Marie was een alleenstaande zuster met vijf kinderen die haar gezin maar met moeite kon onderhouden. Jaren geleden kwam ze naar mij, haar bisschop, toe om advies te vragen over hoe ze anderen meer tot hulp kon zijn. Ik vroeg haar om een hogere vastengave te geven. Zonder morren deed ze dat en maand na maand vertelde ze hoe de Heer haar gezin financieel had gezegend en haar zegende om anderen te kunnen helpen. Dit ging tientallen jaren door totdat haar gezondheidstoestand dat onmogelijk maakte. Zelfs dan hing Marie voortdurend aan de telefoon om te zien hoe het met anderen ging, om ze aan te moedigen en haar getuigenis te geven. Ze geloofde altijd dat alles in orde zou komen, en dat gebeurde ook altijd. Ze heeft nooit een tiendebetaling gemist. Ze las trouw haar Schriften en hield ervan om als leidster liefdediensten in de ZHV te dienen. Haar leven werd gekenmerkt door volledige getrouwheid.[vii] Marie is onlangs overleden, maar haar geloof leeft voort in haar gezin en in degenen die haar kennen. Mijn verlangen om in geloof voorwaarts te gaan is door haar toegenomen.
Onze geliefde profeet, president Russell M. Nelson, heeft ons het beste geleerd hoe we in geloof in Christus voorwaarts gaan: ‘Als we het over onze tempels hebben, oud en nieuw, mogen we dan door onze daden laten zien dat wij ware discipelen van de Heer Jezus Christus zijn. Mogen wij ons eigen leven renoveren door […] geloof en vertrouwen in Hem. Mogen wij elke dag door onze bekering toegang krijgen tot de macht van zijn verzoening. En mogen wij ons leven wijden en opnieuw toewijden aan het dienen van God en zijn kinderen – aan beide zijden van de sluier.’[viii]
Ik getuig dat in geloof voorwaarts gaan het proces is om zoals onze hemelse Vader en zijn Zoon Jezus Christus te worden. Als we dat doen, weet ik dat de oneindige liefde van Christus, zoals die tot uitdrukking komt in zijn verzoening, ons vrede en hoop zal geven en ons de zekerheid geeft dat alles goed zal komen.
[i] In geloof voorwaarts gaan wil zeggen tot het einde toe volharden. Hoe doen we dat? Door het voorbeeld van de Zoon van de levende God te volgen (2 Nephi 31:16).
[ii] Lukas 22:42–43
[iii] LV 19:18
[iv] BJS Lukas 22:44
[v] In Mosiah 24 staat hoe Alma en zijn volk krachtig tot God riepen om hen uit de handen van de goddeloze priester Amulon en zijn broeders te bevrijden. De Heer verhoorde hun gebeden door hen te versterken zodat hun lasten licht leken. Uiteindelijk werden ze op wonderbaarlijke wijze uit hun knechtschap bevrijd.
[vi] In Mosiah 15:7 staat beschreven hoe Christus zijn wil verzoende met de wil van zijn Vader en in 2 Nephi 10:24 staat dat wij hetzelfde moeten doen.
[vii] In 1 Nephi 7:12 leren we hoe we ons geloof in God het beste kunnen uitoefenen: door Hem getrouw te zijn. Dit betekent dat we de dingen die Hij van ons verlangt met een gewillig hart en een gewillige geest doen.
[viii] President Russell M. Nelson, algemene conferentie, april 2019, slotwoord