Boodschap van de gebiedsleiding
Boodschap van de gebiedsleiding
Ouderling José A. Teixeira (Portugal)
Gebiedspresident Europa
Ons is geboden om ‘de Heer, uw God, in alle dingen [te] danken. En in niets geeft de mens God aanstoot, ofwel tegen niemand is zijn verbolgenheid ontbrand, dan alleen tegen hen die niet in alle dingen zijn hand belijden.’[1]
Ondankbaarheid is een van de grootste zonden; dankbaarheid is dus een van de grootste deugden.
Het leven van Laman en Lemuël illustreert het belang van dankbaarheid en haar invloed op mensen. Hun reactie op het gebod van de Heer om Jeruzalem te verlaten, bezorgde duizenden mensen meer dan een millennium lang onbeschrijfelijk leed. Lehi en Nephi prijsden en dankten de Heer voortdurend omdat Hij hen uit Jeruzalem weggeleid had. Laman en Lemuël waardeerden niet wat de Heer voor hen gedaan had. In plaats van de Heer te bedanken, klaagden ze. Het gevolg was dat Lehi en Nephi dichter tot de Heer kwamen, terwijl Laman en Lemuël zich van de Heer afkeerden. Daaruit halen we een belangrijke sleutel tot geestelijke kracht: dankbaarheid.
We zien ook dat om voor iets dankbaar te kunnen zijn, we het belang ervan moeten erkennen en het waarderen.
Als jonge vader begon president Henry B. Eyring de dagelijkse gebeurtenissen te evalueren om er de hand van God in zijn gezin in te zien. Hij heeft gezegd: ‘Toen ik het verslag bijhield, begon er iets te gebeuren. Als ik terugkeek op de dag, zag ik bewijzen van wat God voor een van ons had gedaan. […] Toen dat gebeurde, besefte ik dat ik, door daar aandacht aan te besteden, God in staat had gesteld om mij te tonen wat Hij had gedaan. Er welde in mijn hart meer op dan alleen dankbaarheid. Er groeide een getuigenis. Ik kreeg steeds meer zekerheid dat onze hemelse Vader onze gebeden hoort en verhoort. Ik werd dankbaarder voor de verzachting en verfijning die het zoenoffer van de Heiland, Jezus Christus, tot stand bracht. Ik kreeg er meer vertrouwen in dat de Heilige Geest ons alles in herinnering kan brengen. […] Waar het mij om gaat, is dat u manieren zoekt om Gods goedertierenheid te herkennen en zich die te herinneren. Het zal ons getuigenis versterken.’[2]
Dankbaarheid versterkt ons getuigenis. Als we dankbaarheid uiten, erkennen we de hand van God in ons leven en zijn tedere barmhartigheden tot ons. En daardoor wordt ons vertrouwen versterkt dat de Heer naar onze gebeden luistert, ze verhoort en ons leidt. Als we onze afhankelijkheid van de Heer erkennen, worden we afhankelijker van Hem.
Neemt onze dankbaarheid voor de zegeningen van de Heer toe, dan krijgen we een groter verlangen om tot Hem te komen en betrekken we Hem bij al onze bezigheden. ‘Laten al uw handelingen tot de Heer zijn, en waarheen gij ook gaat, laat het in de Heer zijn; ja, laten al uw gedachten tot de Heer uitgaan; ja, laten de gevoelens van uw hart voor eeuwig op de Heer zijn gericht.
‘Raadpleeg de Heer bij al uw handelingen […] en wanneer gij des ochtends opstaat, laat uw hart dan vol dankbaarheid zijn jegens God.’[3]
Als we het leven door een ‘dankbaarheidsbril’ bekijken, vertrouwen we bij iedere gedachte op de Heer; we twijfelen niet, we vrezen niet.[4]
De meest tragische menselijke eigenschap is blindheid voor de overvloedige zegeningen van de Heer, of het nu om zijn milde geboden of zijn tedere barmhartigheden gaat. Als we de geweldige dingen die Hij voor ons gedaan heeft niet waarderen, maken we er geen gebruik van. Dwaasheid is een geschenk krijgen, maar het niet aanvaarden. We tonen onze dankbaarheid door de dingen die we krijgen te gebruiken. De belangrijkste van die geschenken is de verzoening van Jezus Christus.
Laman en Lemuël beschouwden het beloofde land niet als een zegening en de kans op een nieuw leven. Met hun ondankbaarheid vertrappelden ze de zegeningen van God.
Met dankbaarheid zien we de hand van God die ons leidt; ze sterkt onze wil om zijn geboden te onderhouden. We brengen onze wil met die van de Vader in overeenstemming. Het is een kleine moeite om de hand van de Heer in al onze zegeningen te zien. De beloning is weten dat God met ons is en ons door onze beproevingen leidt. Ons geloof en vertrouwen in God wordt gesterkt.
Dankbaarheid is het zaadje dat in liefdevolle grond ontspruit.
Dankbaarheid… brengt respect, vergiffenis, genezing voort
Dankbaarheid… brengt onverwachte mildheid teweeg
Dankbaarheid… prijst de tedere barmhartigheden van God
Dankbaarheid… stimuleert persoonlijke openbaring.
Dankbaarheid… beweegt tot bidden en moedigt gebogen knieën aan
Dankbaarheid… doet het leven bloeien
Dankbaarheid… brengt bekering, wijsheid en koersverandering met zich mee
Dankbaarheid… verruimt het hart
Dankbaarheid… koestert verbonden
Christus zelf bedankte zijn Vader in de hemel op zijn knieën. Ik bid dat we deze goddelijke eigenschap in ons gezin mogen ontwikkelen.
1. LV 59:7, 21
2. President Henry B. Eyring, ‘O bedenkt, bedenkt’, Liahona, november 2007
3. Alma 37:36-37
4. LV 6:36