Lieve vrienden,
Wat is het fijn om samen met u en met de Heer het pad van het discipelschap te bewandelen.
Toen Jezus de Nephieten bezocht, hield Hij een rede die op de Bergrede leek. Hij beklemtoonde dat oude dingen, die onder de wet vielen, in Hem waren vervuld.[1]. De uitspraak van de Heer ruim tweeduizend jaar geleden dat ‘oude dingen zijn weggedaan en alle dingen nieuw [zijn] geworden’ [2] is ook op onze tijd van toepassing. Hij heeft ons een hogere ‘wet’ gegeven, een heiligere levenswijze.
Toen Jezus op aarde was, onderwees Hij door lasten te verlichten en behoeftigen te helpen. Sommigen denken misschien dat ons geloof onze keuzevrijheid en mogelijkheden beperkt, maar wij ervaren allemaal dat de zuivere waarheid en leer van de Heer ons vrijmaken en ons in deze roerige wereld goddelijke leiding, verlichting en veiligheid bieden.
De leringen van Jezus verschilden van die van de Farizeeën, vooral op het vlak van sabbatheiliging. De Farizeeën deden zich rechtschapen voor, maar hun motieven waren onzuiver. Jezus onderwees dat goeddoen en mensen helpen belangrijker was dan de wet strikt naleven. Hij onderwees aan de hand van genezingen in de ware betekenis van de sabbat en het belang van mededogen en liefde.
Toen Jezus zei: ‘De sabbat is gemaakt ter wille van de mens, niet de mens ter wille van de sabbat’,[3] bedoelde Hij dat de sabbat een kostbaar geschenk van God is, een rustpauze van onze dagelijkse moeilijkheden en een kans op lichamelijke en geestelijke verkwikking. De sabbat dient niet om alledaagse activiteiten te doen, maar biedt ons meer gelegenheid tot rust en verlichting, persoonlijke openbaring door naar zijn woord te luisteren en ervan te leren, en de kans om goed te doen en anderen te verheffen.
Blinde gehoorzaamheid aan strikte regeltjes die op tradities in plaats van eeuwige, ware, goddelijke beginselen gebaseerd zijn, helpt ons niet vooruit. Als we de Heer centraal stellen, wordt zijn juk zacht en zijn last licht.[4] God geeft ons geboden, waaronder het gebod om de sabbat te heiligen, niet om ons te onderdrukken, maar om ons te zegenen. Het pad naar onze hemelse Vader is nauw en smal, maar de Heer kwam om bekend te maken dat we dat pad niet alleen hoeven af te leggen. Zijn uitnodiging aan allen die zich ‘belast’ voelen,[5] is naast Hem te gaan staan, onszelf vreugdevol aan Hem te verbinden, en onze last met Hem te delen.
In het Hebreeuws betekent de term sabbat ‘rust’. Ja, zijn belofte is: ‘U zult rust vinden voor uw ziel.’[6]
Maken we nog steeds lijstjes van dingen die we op de sabbatdag wel of niet doen? Of zijn we in en met Christus veranderd en stippelen we met de hulp van onze hemelse Vader ons eigen plan uit voor de tijd vóór, tijdens en na de sabbat?
We kunnen van de sabbat een verlustiging maken door anderen te dienen, met name hen die zich niet goed voelen, eenzaam zijn of hulp nodig hebben. Als we hen opbeuren, worden we zelf ook opgebeurd.[7]
Laten we voortdurend contact met onze hemelse Vader zoeken, maar vooral op de sabbat, zowel in de kerk als daarbuiten, in ons gezin en bij familie en vrienden.
Ik ben dankbaar dat ik samen met u en met de Heer het pad van het discipelschap mag bewandelen. Het is een zegen dat de Heer en u, mijn broeders en zusters, mijn vrienden, aan mijn zijde staan. Ik ben dankbaar voor de sabbatdag in mijn persoonlijk en gezinsleven. Die helpt ons om geestelijk opnieuw verbinding te leggen en tijd met elkaar door te brengen, waardoor onze liefde en banden sterker worden.
Ik nodig u uit om uw sabbatbeleving te evalueren, en te bedenken hoe de sabbat een verlustiging voor u kan worden. We hebben in de zondagse diensten uw helpende hand en uw liefdevolle glimlach nodig. We kunnen het pad niet alleen bewandelen. Laten wij zijn leringen blijven bestuderen en toepassen, en ernaar streven de sabbat als een heilig geschenk van God te eren. En laten we dat geschenk met anderen delen!
7. Zie Russell M. Nelson, ‘De sabbat is een verlustiging’, algemene aprilconferentie 2015.