De Heiland bezocht na zijn opstanding zijn apostelen en onderwees ze. Veertig dagen lang verscheen Hij aan ze, en onderwees ze in de zaken van Gods koninkrijk. Wat zullen ze samen een fijne tijd hebben gehad. In die periode zei Hij ook dat ze Jeruzalem pas moesten verlaten als ze met macht van omhoog begiftigd waren. Hij had ze beloofd dat ze spoedig met de Heilige Geest gedoopt zouden worden. Dat was nog eens een cliffhanger om afscheid mee te nemen. Ze zullen heel erg naar die aanstaande gebeurtenis uitgekeken hebben.
Toen Jezus ze had gezegend en was vertrokken, keerden de apostelen vol vreugde naar Jeruzalem terug. Daar brachten ze in afwachting veel tijd in de tempel door. Wat een goede manier om zich geestelijk op de aanstaande doop door de Heilige Geest en de daaropvolgende gebeurtenissen voor te bereiden.
De apostelen hoefden alleen maar tot het joodse oogstfeest, het Wekenfeest [voor ons Pinksteren], 50 dagen na Pesach [Pascha, voor ons Pasen] te wachten. Toen ze bijeen waren, kwam er een geluid als van een sterke wind, dat het hele huis vulde. ‘En aan hen werden tongen als van vuur gezien, die zich verdeelden, en het zat op ieder van hen. En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en begonnen te spreken in andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken.’
Deze uitstorting van de Heilige Geest was voor de eerste heiligen het geestelijke begin. Kort daarna lieten velen zich dopen, en de apostelen verrichtten wonderen. De nieuwe heiligen leefden in onderlinge harmonie, hielpen de behoeftigen, en gingen vaak naar de tempel.
Wij hebben in de geschiedenis van de herstelde kerk vaak een uitstorting van de Heilige Geest gezien die de heiligen sterkte. Aan de andere kant hebben veel leden ook hele fijne geestelijke ervaringen bij de inwijding van tempels. De bekendste en opmerkelijkste geestelijke uitstorting vond in 1836 bij de inwijding van de Kirtlandtempel plaats. Voorafgaand aan die inwijding hadden de leden zich in de vorm van tijd en geld veel opofferingen getroost voor de bouw van deze tempel, die nog steeds bestaat. De heiligen was gevraagd om zich geestelijk op de inwijding voor te bereiden.
Ik had het genoegen om in 2004 aan de inwijding van de Kopenhagentempel deel te nemen. Voorafgaand aan de inwijding was ik, met nog veel andere leden, betrokken bij de vele praktische kwesties die verband hielden met de open dagen voor duizenden bezoekers. Alle voorbereidingen en opbouwende ervaringen die we opdeden door bezoekers vóór de inwijding een rondleiding te geven, maakten de inwijding een bijzondere gebeurtenis. Het had een grote uitwerking op de leden. Velen van hen werden gemotiveerd om vaak in de tempel te dienen en de Geest te voelen.
Wie eenmaal van de Heilige Geest vervuld is geweest, krijgt doorgaans het verlangen om zich toe te wijden aan een levenswijze die meer in overeenstemming met de wensen van de Heer is. Men heeft dan vaak ook een vaster voornemen en grotere motivatie om goede daden te verrichten en anderen te helpen. En misschien zelfs meer liefde voor en geduld met anderen.
Gelukkig is het niet nodig om op grote gebeurtenissen te wachten, zoals een tempelinwijding, een bezoek van een apostel, een bijzondere conferentie enzovoort om de aanwezigheid of uitstorting van de Heilige Geest te voelen en zich hernieuwd te voelen. Ik heb persoonlijk ondervonden dat ik in de wekelijkse kerkdienst, terwijl ik aan het avondmaal deelneem, een geestelijk nieuw begin kan voelen, als ik gedurende de week de Schriften heb bestudeerd, vaak met het lesboek Kom dan en volg Mij, en anderen heb gediend.
Ik heb het geluk dicht bij een tempel te wonen, en als ik daarheen ga, word ik herinnerd aan het doel van het leven en kan ik een en ander in perspectief zetten. Ik mag dan geen dingen hebben meegemaakt zoals de heiligen bij de inwijding in Kirtland meemaakten, maar de bijzondere geest die in de tempel heerst, heeft ook mij geholpen om de aanwezigheid van de Heilige Geest meer te voelen – net zoals de eerste heiligen voorafgaand aan Pinksteren.
.jpg)