Voor de meeste mensen is het niet makkelijk om goede geestelijke gewoonten te ontwikkelen en bij te schaven. Het gaat niet vanzelf. Het pad naar geestelijke ontwikkeling is doorgaans hobbelig en moeilijk begaanbaar.
Toen ik mij op een voltijdzending aan het voorbereiden was, vroeg ik aan mijn gemeentepresident hoe ik een eervolle zending kon vervullen. Hij gaf me een aantal tips. Zo raadde hij mij aan Schriftstudie te doen, mij geestelijk en lichamelijk voor te bereiden en zelfs mijn kookkunsten te verbeteren. Ik begon enthousiast aan mijn voorbereidingen om een ‘groot zendeling’ te worden, maar ik merkte al gauw dat sommige dingen makkelijker waren dan andere. Desondanks deed ik mijn best om te worden wat de Heer van mij verlangde, ook al had ik in die periode met moeilijkheden te kampen.
De voorbereiding was niet makkelijk, maar ze resulteerde in ware zegeningen waarvan ik nu nog geniet. Toen ik de raad van mijn leiders opvolgde, ook al was dat moeilijk, werd ik dankzij hun aanwijzingen de zendeling die de Heer voor ogen had. Die aanwijzingen zijn geleidelijk een deel van mijn leven en mijn geestelijke identiteit geworden.
Zo is het ook niet altijd makkelijk om aanwijzingen op te volgen, strenge regels na te leven of zelfs maar geconcentreerd te blijven als we ergens vooruitgang in willen maken en daarbij meetbare resultaten willen boeken. Als we bijvoorbeeld een gezond en sterk lichaam willen, moeten we geregeld bewegen en voldoende eten en drinken. Als we dat niet doen, worden we zwak of ziek. En als we niet opletten, kan dat de dood tot gevolg hebben.
Hetzelfde geldt voor ons geestelijk lichaam, dat voortdurend voeding nodig heeft om gezond en sterk te blijven. Ons geestelijk voedingspatroon moet goede gewoonten bevatten die voedzaam zijn voor de geest, maar moet geestelijk schadelijke gewoonten vermijden.
Onze geestelijke dagindeling moet regelmatige geestelijke oefening bevatten zoals dagelijks gebed en Schriftstudie, dienstbetoon en wekelijkse geestelijke voeding. Die voeding bestaat uit deelname aan het avondmaal, bijwonen van kerkelijke bijeenkomsten en maandelijks vasten. We vernieuwen geregeld onze tempelaanbeveling zodat we zeker weten dat alle geestelijke elementen in evenwicht zijn om ons geestelijk lichaam voldoende te voeden. Af en toe zullen we moeten vasten en om hulp bidden, zodat onze geest extra kracht en energie krijgt om specifieke beproevingen het hoofd te bieden.
Als ik aan mijn zending denk en besef hoe moeilijk maar ook vreugdevol mijn voorbereiding was, denk ik aan de zonen van Mosiah. Zij begrepen hoe belangrijk het was om hun geest te voeden met een overvloed aan extra energie uit geestelijke gewoonten.
‘Want het waren mannen met een zuiver begrip en zij hadden de Schriften ijverig onderzocht om het woord van God te leren kennen. Maar dat was niet alles; zij hadden zich overgegeven aan veel gebed en aan vasten; daarom hadden zij de geest van profetie en de geest van openbaring, en wanneer zij leerden, leerden zij met kracht en met gezag van God.’[1]
Dagelijkse geestelijke oefening is onmisbaar voor het behoud van een getuigenis en voor de overwinning van zekerheid op twijfel. Het getuigenis dat wij vandaag bezitten, zal morgen immers verdwijnen tenzij we het onderhouden. Net zoals onze spieren sterker en groter worden door oefening, wordt ons getuigenis sterk en onwankelbaar dankzij een dagelijkse geestelijke routine.
De natuurlijke mens is altijd geneigd meer van de Heer en minder van zichzelf te verwachten. Als wij onze geest vaak, geregeld en efficiënt voeden, en zo sterkere geestelijke gewoonten aannemen en een machtige verandering van hart ondergaan, worden deze geestelijke gewoonten een deel van ons leven en verwachten we steeds meer van onszelf en steeds minder van de Heer.
Mogen wij onze geest ijverig voorbereiden, oefenen en voeden, net zoals we dat met ons lichaam doen, door goede geestelijke gewoonten aan te nemen en de vernietigende gewoonten van de wereld te vermijden. Alle begin is moeilijk, maar de zegeningen van dit geestelijke groeiproces en ons welzijn zijn onze inspanningen meer dan waard.
[1]Alma 17:2–3