Een paar weken geleden zette mijn vriendin Emily op social media dat ze een project ging starten om mensen uit de Oekraïne, die van de oorlog te lijden hadden, te helpen. Emily is CEO van een non-profit organisatie, Responsibility Foundation, en voelde zich geroepen om iets te doen. Ik had ook gebeden voor gelegenheden om te helpen, dus nam ik contact met haar op. Haar antwoord aan mij was een uitnodiging: 'Ga met me mee naar Polen dit weekend!” ik wist meteen dat ik moest gaan. Voordat ik het goed en wel besefte had ik een vliegtuigticket voor Polen en was ik bezig om in een paar dagen zoveel mogelijk geld en spullen te verzamelen om naar de grens met Oekraïne te brengen.
Toen begon ik te twijfelen. Kan ik echt wel helpen? Ik weet niets van de situatie tussen Rusland en de Oekraïne. Je bent een gewone huisvrouw en moeder, wat heb jij daar te bieden? Ik bad om leiding en toen schoten de woorden te binnen die zuster Camilla Kimball langgeleden had gezegd tegen een zuster in haar wijk en die vaker gebruikt zijn in latere toespraken: “Onderdruk nooit een genereuze gedachte'.1
Ik was in staat om mijn twijfel en ontmoediging te onderkennen als ontmoediging van de tegenstander. Toen ik doorging met het verzamelen van donaties en de voorbereiding om te vertrekken, ontving ik keer op keer van Hemelse Vader de verzekering dat hoewel mijn vriendin en ik niet op ons eentje de oorlog konden stoppen, onze inspanningen veel betekenen zouden.
“Het enige dat nodig is om het kwaad te laten overwinnen, is dat goede mensen niets doen.”
Ik was in staat om mijn twijfel en ontmoediging te onderkennen als ontmoediging van de tegenstander. Toen ik doorging met het verzamelen van donaties en de voorbereiding om te vertrekken, ontving ik keer op keer van Hemelse Vader de verzekering dat hoewel mijn vriendin en ik niet op ons eentje de oorlog konden stoppen, onze inspanningen veel betekenen zouden.
Een andere quote die mij moed gaf toen ik begon met deze kleine zending was: “Het enige dat nodig is om het kwaad te laten overwinnen, is dat goede mensen niets doen.” 2Of als je het omkeert: “Het enige dat nodig is om het goede te laten zegevieren is dat goede mensen iets doen!” Misschien hebt u ook het gevoel dat uw pogingen om de wereld te veranderen niets uitmaken. Uw vastengaven zijn niet genoeg om alle volken te voeden. Maar als veel goede mensen samen iets goeds tot stand brengen, maakt dat uiteindelijk wel een verschil.
De Heer heeft gezegd: 'Door kleine en eenvoudige dingen worden grote dingen tot stand gebracht.'3 Als we dienen zoveel we kunnen, als we ons opofferingen getroosten voor de Heer en degenen om ons heen, kan de Heer onze opoffering, ons offer vermenigvuldigen zodat grote dingen tot stand worden gebracht.
We naderden de grens van Polen en Oekraïne en zagen Oekraïense vrouwen met kleine baby’s in hun armen, peuters ingepakt in jassen en hoofddoeken aan de hand, oudere mannen en vrouwen, allemaal met één koffer of vaak zelfs dat niet, die in een lange rij naar het grensstation liepen. Ik werd zo verdrietig toen ik deze mensen, die ik nooit eerder had ontmoet zag, als ik dacht aan wat zij hadden verloren en achter moesten laten, inclusief vaders, echtgenoten en andere familieleden. Ik probeerde me voor te stellen hoeveel uren zij hadden gereisd en hoe zij dagen en weken in schuilkelders hadden gezeten. Ik wilde zo graag iets doen om hun last te verlichten. Maar hoe kon ik in hemelsnaam al deze mensen helpen?
Toen moest ik denken aan het verhaal van de vrouw die langs de zee liep en zeesterren terug in het water gooide in een poging om hen te redden. Een man kwam langs en zei tegen de vrouw dat ze haar tijd verspilde; er waren zo veel gestrande zeesterren, dat wat ze deed geen verschil zou maken. Zij boog zich naar voren en pakte een zeester op, gooide hem in het water en zei: “Voor deze maakt het een verschil!” Ik keek naar een jonge moeder die een heel klein baby’tje in haar armen hield en dacht: “Misschien kan ik voor haar een verschil maken!”.
Toen Emily aan de grens kwam zonder make-up, met een driedagen oud trainingspak en ondergoed, en haar armen sloeg om deze nobele Oekraïners die zich al weken lang dag en nacht opofferden, zag ze er mooier uit dan ooit.
Toen we net aankwamen in Polen, ontdekten we al snel dat de bagage van mijn vriendin niet was meegekomen. Ze had niets van haar spullen (kleren, make up, hygiëne artikelen, etc.) tot op de dag dat we weer vertrokken. Natuurlijk hadden we er een beetje de pest in, maar we lieten ons niet ontmoedigen. We wisten allebei dat de Heer de leiding had en Hij zou het allemaal wel oplossen.
Toen Emily aan de grens kwam zonder make-up, met een driedagen oud trainingspak en ondergoed, en haar armen sloeg om deze nobele Oekraïners die zich al weken lang dag en nacht opofferden, zag ze er mooier uit dan ooit. Het is gemakkelijk om in beslag te worden genomen door wereldse zaken. Maar wanneer we ons geen zorgen meer maken over materiële zaken en ons leven in Gods hand leggen, zorgt Hij echt voor alles tot in de kleinste details. 'Kijk eens naar de lelies hoe ze groeien in het veld, ze werken niet en spinnen niet.”4Met ons is het net als met de lelies. Als we ons leven in dienst stellen van God en Hem de eer geven, zorgt Hij dat we krijgen wat we nodig hebben en dat we meer bereiken dan we allen zouden kunnen.
Mijn vriendin ontvangt dagelijks dankbare berichtjes waarin staat dat ze individuele levens en dat van hele families en generaties heeft gered. En dat is allemaal begonnen met een gedachte waarop ze met geloof heeft gereageerd, zodat de Heer wonderen tot stand kon brengen door middel van haar. Sinds Emily met dit project is gestart, heeft ze ongelofelijke dingen gedaan waar ze zich nooit een voorstelling van had kunnen maken. Wat zou er gebeurd zijn als zij door haar gebrek aan ervaring of het gevoel tekort te schieten, was gestopt met iets goeds te doen?
Ik moet terugdenken aan Joseph Smith en de vroege heiligen. Gewoon een paar onvolmaakte mannen, geroepen om het evangelie van Jezus Christus te herstellen. Hoe overweldigend moet dat hebben geleken! De Heer vertelde hen in de Leer en Verbonden, hoofdstuk 6:
34 Vrees dus niet, kleine kudde; doe het goede; laten aarde en hel tegen u samenspannen, want indien u bent gebouwd op mijn rots, vermogen zij niets.
35 Zie, Ik veroordeel u niet; ga heen en zondig niet meer; verricht in alle ernst het werk dat Ik u heb geboden.
36 Vertrouw op Mij bij iedere gedachte; twijfel niet, vrees niet.
37 Zie de wonden waar mijn zij werd doorstoken, en ook de tekenen van de nagels in mijn handen en voeten; wees getrouw, onderhoud mijn geboden en u zult het koninkrijk van de hemel beërven. Amen. 5
Broeders en zusters, wees niet bang om goed te doen! Wees niet bang om je in te zetten, van je tijd en je middelen aan de Heer te geven. Hij zal ervoor zorgen dat je krijgt wat je nodig hebt. Hij zal je hart heiligen. Hij zal je geschikt maken voor de taak die voor je ligt. Hij zal wat je doet, groot of klein, heiligen, zodat er wonderen kunnen plaatsvinden.
Noten:
1 Michelle D. Craig, 'Goddelijke ontevredenheid', Liahona, november 2018
2 Edmund Burke (1729-1797) was een Ierse filosoof en politicus.
