Op een prachtige zondagmorgen, niet lang geleden, was ik op weg naar huis van de Bountifultempel (Utah). Ik reed langs enkele fietsers die met veel moeite in de tegengestelde richting gingen. De helling die ze opfietsten leek in mijn ogen onmogelijk, en ik dacht meteen: ‘Die zijn gek.’ Ik weet bijna zeker dat de profeet Jesaja de Bountifultempel voor ogen had toen hij zei: ‘Het zal in het laatste der dagen geschieden dat de berg van het huis van de Heere vast zal staan als de hoogste van de bergen’ (Jesaja 2:2). Die tempel staat namelijk zo hoog op de berg als maar kan. En deze fietsers waren zo gek om naar de top van die berg te fietsen. Mijn auto heeft het al moeilijk om de top te bereiken! Wat denken ze niet?
Opeens begreep ik het. Misschien dachten ze dat hun harde werk hen sterker maakte. Misschien dachten ze dat het geweldig zou zijn om de top te bereiken omdat ze er een hoge prijs voor hadden betaald. Misschien dachten ze dat ik het uitzicht nooit zo zou waarderen als zij, omdat ik er niet zoveel moeite voor had gedaan. (Dat was ook zo, want ik had niet eens de moeite genomen om het uitzicht te bekijken totdat zij me aan het denken hadden gezet.) Misschien dachten ze dat al hun voorbereidingen om daar te komen de moeite waard waren. Misschien waren ze helemaal niet zo gek.
Toen ik dacht aan de ervaring die de fietsers op de top van de berg zouden hebben, begon ik na te denken over de ervaring die ik elke week met mijn gezin in de avondmaalsdienst wil hebben. Bereiden wij ons met dezelfde ijver en inspanning voor en kijken wij ernaar uit om elke week een ervaring met de Heer te hebben? We hebben onlangs zoveel gehoord over het belang van de sabbat heiligen. Van de geïnspireerde leiding van president Russell M. Nelson in de algemene aprilconferentie van 2015 tot de speciale instructies die we hopelijk allemaal in onze wijk of gemeente hebben ontvangen. We hebben veel over onze sabbatheiliging kunnen nadenken en wat we doen om die elke week zinvoller te maken.
Dagelijkse voorbereiding
Ik weet het niet zeker, maar ik denk niet dat die fietsers die ochtend gewoon op hun fiets sprongen en besloten de berg te beklimmen. Waarom? Omdat ik weet dat ik, als ik dat zou proberen, na ongeveer 50 meter al jammerlijk zou falen. Waarschijnlijk hebben ze elke dag getraind om een succesvolle fietstocht te kunnen maken. Evenzo kunnen wij niet eenmaal per week onvoorbereid in de avondmaalsdienst verschijnen zonder ons voor te bereiden, en dan hopen dat we een geestelijke ervaring zullen hebben. We moeten ons er elke dag op voorbereiden.
De Zoramieten in het Boek van Mormon gingen elke week naar de kerk. Maar ergens verloren zij de kern van het evangelie – Jezus Christus – uit het oog en waren ze ‘tot grote dwalingen vervallen’. Wat een zeer zinvolle wekelijkse ervaring had moeten zijn, werd gewoon een dienst die moest worden bijgewoond. En aan het eind ‘keerden zij terug naar huis en spraken niet meer over hun God totdat zij wederom bijeen waren’ (Alma 31:9, 23).
Om te voorkomen dat wij dezelfde fouten maken, kunnen we onszelf deze vragen stellen bij onze dagelijkse voorbereiding op de wekelijkse avondmaalsdienst:
- Hebben we op zaterdag, of voorbereidingsdag, ons best gedaan om stress op de sabbat te verminderen? Een vriendin van me plaatste onlangs een post op Facebook waarin ze zei dat zij op zaterdagavond graag alle zondagse schoenen langs een muur zet en alle kleren, haarstrikken en stropdassen aan de deurgrepen hangt. Dat maakt de avondmaalsdienst voor haar zinvoller.
- Hebben we aan onze kinderen uitgelegd hoe belangrijk het is om tijdens de avondmaalsdienst eerbiedig te zijn? Eerbied gaat verder dan kinderen bezighouden zodat ze stil zijn. Het is een liefdevol, respectvol gevoel voor wat heilig is. Kleine kinderen kunnen eerbiedig leren zijn als vertrouwde volwassenen ze een beetje aanmoedigen.
- Hebben we de Aäronische-priesterschapsdragers bij ons thuis en in onze quorums geleerd hoe belangrijk hun priesterschapstaken in de avondmaalsdienst zijn? In Leer en Verbonden 13 staat dat het Aäronisch priesterschap de sleutel tot het evangelie van bekering is. Begrijpen we hoe belangrijk die rol is? Door hun heilige dienstbetoon stellen ze ons elke week in de gelegenheid om ons door de bediening van het avondmaal te bekeren en vergeven te worden.
- Gaan we zaterdagavond op een redelijk tijdstip naar bed zodat we tijdens de avondmaalsdienst alert zijn?
- Doen we alles wat we gedurende de week moeten doen om de Geest uit te nodigen, zodat we op zondag helemaal klaar zijn voor een zinvolle ervaring met de Heer tijdens de avondmaalsdienst?
- Zijn we er klaar voor om onze persoonlijke houding en ons gedrag onder de loep te nemen en werkelijk met de Heiland verbonden te zijn tijdens de bediening van het avondmaal?
In de afgelopen algemene vrouwenbijeenkomst van de conferentie herinnerde zuster Linda S. Reeves de zusters eraan dat ‘verleidelijke romans, TV, soaps, getrouwde vrouwen die via sociale media contact met vroegere vriendjes zoeken, en pornografie’ enkele van de vele manieren zijn waarop Satan onze voorbereiding op onze gewenste geestelijke ervaringen probeert te belemmeren. Zij gaf daarover de volgende raad: ‘Als we ergens naar kijken, iets lezen of iets ervaren wat onder de norm van onze hemelse Vader is, dan verzwakt dat ons. Of we nu jong of oud zijn, laten we datgene wat we bekijken, lezen, beluisteren of doen, dat niet met de normen van de Heer in Voor de kracht van de jeugd strookt, uitzetten, weggooien, kapot scheuren, en buitensluiten.’
Goed voorbereid
De fietsers die ik zag, waren in alle opzichten op een succesvolle tocht voorbereid. Met de juiste kleding, de juiste veiligheidsuitrusting, en het juiste materiaal, waren zij er klaar voor om de berg op te fietsen. Zijn wij net zo voorbereid op een geestelijke ervaring wanneer we op zondag bij het kerkgebouw aankomen voor de avondmaalsdienst?
Dit zijn enkele vragen die we kunnen overdenken als we stilstaan bij onze pogingen om een zinvolle avondmaalsdienst te hebben:
- Kleden we ons in overeenstemming met ons verlangen om de Heer respect en liefde te tonen?
- Gaan we met een gebroken hart en verslagen geest naar de avondmaalsdienst, en zijn we er klaar voor ons te bekeren en van de Heilige Geest te leren?
- Komen we vroeg aan en beperken we gesprekken in de kapel om de eerbiedige sfeer daar te waarborgen? We kunnen ons goed op de dienst voorbereiden door rustig naar het preludium te luisteren.
- Zorgen we ervoor dat we vóór het begin van de dienst iets drinken en naar het toilet gaan?
- Hebben we alle afleidingen geprobeerd te beperken, waaronder elektronische apparaten, vooral tijdens de bediening van het avondmaal? Ouderling Dallin H. Oaks heeft gezegd: ‘Als we aan het avondmaal deelnemen, sluiten we een heilig verbond dat we de Heiland altijd zullen gedenken. Wat is het droevig om te zien dat mensen dat verbond al overtreden in dezelfde bijeenkomst waarin ze het sluiten.’
- Gaan we goed om met de afleidingen van kleine kinderen? Omdat het gezin in de kerk centraal staat, zullen kleine kinderen altijd een factor in de avondmaalsdienst zijn. Maar we kunnen ons op afleidingen voorbereiden. Als het om onze kinderen gaat, kunnen we ze mee naar buiten nemen om aan de algemene eerbied in de dienst bij te dragen. En als het niet onze kinderen zijn, kunnen we ervoor kiezen om niet op kleine afleidingen te letten, niet te oordelen of ongeduldig te zijn en zelfs hulp aan te bieden als dat gepast is.
- Zingen we eerbiedig en respectvol mee met de gekozen lofzangen? Lofzangen zijn een belangrijk onderdeel van zinvolle aanbidding, en we kunnen de Geest beter uitnodigen en ervan leren als we meezingen.
- Zijn we voorbereid op een geestelijke ervaring in de avondmaalsdienst en blijven we alert en aandachtig tijdens de bediening van het avondmaal en de toespraken?
- Zien we de bediening van het avondmaal als het waardevolste moment van onze week? Door deze heilige verordening biedt de Heiland ons vergeving, kracht en een kans om onze verbonden te gedenken.
Zoals met de meeste dingen in het leven zullen we uit de avondmaalsdienst halen waar we naar op zoek zijn. Als we verwachten dat die saai of niet zo bijzonder zal zijn, zal die verwachting vast en zeker uitkomen. Maar als we elke week oprecht op zoek gaan naar een geestelijke ervaring, waarin we verbonden kunnen zijn met onze Vader in de hemel en onze Heiland Jezus Christus – en we bereid zijn te doen wat daarvoor vereist is – zullen we ongeveer één uur per week een hoogste-bergervaring hebben en zeggen: ‘Ja, alles wat ik heb gedaan om daar te komen, was de moeite waard.’
Als we onze ervaring in de avondmaalsdienst willen verbeteren, lezen we de toespraak ‘De avondmaalsdienst en het avondmaal’ van ouderling Dallin H. Oaks of ‘Aanbidden in de avondmaalsdienst’ van president Russell M. Nelson, of bekijken we de video ‘Purposes of Sacrament Meeting’. Lees het artikel ‘Getting the Most Out of Sacrament Meeting’ voor meer geweldige suggesties.